miércoles, agosto 29, 2007

CANCIÓNS PREMIADAS E CONCERTO

Canción máis votada: letra orixinal en galego
e música orixinal:


"IRSE"
De Yhosvany Palma


A LIBERDADE É IRSE
IMAXINANDO ESPAZOS
E SEN CONTAR OS PASOS
ENCOMENDARSE O SOL.

A LIBERDADE É QUEDARSE
ENCANECENDO O TENPO
ANDAR E DESFOLLARSE
QUIZÁS UNHA CANCIÓN.

A LIBERDADE É VER, BUSCAR E ACHAR
RECOÑECER E REENCONTRAR
É INSISTIR PODER ESTAR.

A LIBERDADE É AUGA POR CORRER
ILLA CON MAR POR COÑECER
É PRETENDER CRER.

A LIBERDADE É IRSE
DENDE NINGUNHA PARTE
CARA NINGÚN LUGAR
SINXELAMENTE ANDAR.

Yhosvany Palma ven de Cuba. Dicer canción e dicer Cuba case é o mesmo.E si pensamos en cantautores, de seguro que aparecen tamén nomes desa illa.
Como poderemos comprobar tanto como intérprete como na súa faceta de autor, é un digno representante desa maravillosa tradición musical cubana.
Hoxe, ademáis, temos unha doble alegría polo feito de que cante unha canción en galego. Hai algo de utopía no feito de que un cubano que vive na Galiza cante no idioma no que milleiros de emigrados galegos falaron en Cuba.

Agradecemosllo profundamente.



Cancións con letra e música orixinais en calquer idioma:


"SERÁN LIBRES"

De Julián Rodriguez

Somos tan homes que xa non imos ó circo,
somos tan serios que divertímonos matando.
Que será dos tolos cando morramos,
que será dos coxos cando morrámos.
Serán ceibes...

Somos tan sabios que nunca trabucamonos,
somos tan nobres que querémonos odiando.
Qué será dos babecos cando morramos,
que será dos cegos cando morramos.
Serán ceibes...

Somos tan bos que alguén nos chama viláns,
tan valentes que nada pode asustarmonos.
Que será dos presos cando morramos,
que será dos nenos cando morramos.
Serán ceibes...

Na tradición dos cantautores clásicos, Julián Rodríguez ven representar a capacidade de convicción que ten a canción sen artificios
Amosa ese extraño proceso polo cal a verdade de unhas palabras sentidas e creidas, cantadas desde o fondo da alma, poden emocionarnos e conmovernos profundamente.
Parecenos un drama que cantantes como el, non estean actuando habitualmente. Son tan necesarios como “o aire que esiximos trece veces por minuto” como diría Gabriel Celaya.


De Expediente Oculto

“La esperanza de vida se calcina mientras algo sobrevuela los cielos de Bagdag y se aproxima, nadie aprendió de Hiroshima, seguimos buscando paz con guerra matando civiles a sangre fría de culpa ajena, después esparcen publicidad para ayudar a niños africanos pero ¿Quién va a cuidar de los que sus guerras quedan huérfanos? Y es que dos torres derrumbadas son consideradas tragedia mientras mil casas bombardeadas son simplemente anécdota. Son duelos dominados a distancia por estrategas, Estados Unidos pone las fichas e Irak pone la mesa, si buscamos la calma la veremos escondida en un bunker, debajo de un burka oprimen la libertad de la mujer, ver para creer como no ver para olvidar, pero hay imágenes imborrables que se atrapan en la retina, jóvenes que trafican con armas, colección de cuerpos muertos por los suelos de la ciudad se desangran...Cuando la religión habla, los Camicaces otorgan, atentados suicidas entre la multitud de Basora. Otros tantos heridos y demasiados seres perdidos, con esta estadística ya no quedaran muchos vivos, la propia resignación alimenta los ojos de furia, la venganza será el camino para ampliar la amargura, tres periodistas en su trayecto de vuelta son secuestrados, les grabarán un video hablando con sus cuerpos
atados, cualquier intento posible será inútil para salvarlos, sin tiempo a la reacción acabarán fusilados, un minuto de silencio en su memoria en el telediario y así presentarán su último trabajo narrado...”
estribillo

“Dime ¿Quién? ¿Quién? ¿Quién? ¿Quién? No quiere ver lo que sucede
¿Quién? Quiere buscar la paz por medio de la muerte.
¿Quién? Justifica la crueldad con la que están actuando
¿Quién? Más podrán inventar para continuar conquistando

“Explota Bagdag el cielo se tiñe rojo, entre la oscuridad la paz se convierte en un espejismo borroso. Las tropas avanzan con un objetivo final bastante claro, 4 años después lo único que se escucha en Irak son disparos. Como controlar la ira cuando ellos asesinan a tus hermanos, el problema esta en otro lado hasta que muere un soldado. Grupos islamistas encerrados en Guantánamo, planearna resarcirse con otro
brutal atentanto.
¿En el mercado de hoy?... regalan la muerte, las mujeres con sus hijos pasean como en
un día corriente, nadie se espera el final excepto ese chico de mirada ausente, el recuerdo de su padre es lo único que le recorre la mente. Se acercan los guardias y toda la multitud junto con ellos tres se convierten en una masa de cuerpos inertes.
Todos los días lo mismo y no importa en occidente, en el diario de mañana con media
Carilla será suficiente. Mientras una madre mantendrá el sufrimiento en sigilo, otra
Tendrá que colocarle a su hijo el cinturón de explosivos. Cuando entra en juego el petróleo parece que no importa nada, exterminan sin contemplación y el mundo los respalda. La legalidad de la guerra la dicta el que manda y callan al que se opone ajustar las cuentas con balas. No volverá a amanecer sin que se derramen lágrimas, los niños mantendrán siempre el dolor impregnado en sus almas.

Cremos que o Hip-Hop é a derradeira e máis xenuina corrente da canción de autor.
Consideramos que desde os primeiros folksingers americanos nunca mellor que no Rap se pode empregar a expresión “de autor”.

A preponderancia dos textos, a sua poesía crua e directa, a radicalidade, a crítica sen concesión as vergoñas do sitema deshumanizado do último capitalismo, a sua orixe nas bolsas de marxinación dos afroamericanos, a forte politización de alguns dos seus interpretes...son todos rasgos que aparecen nos principios da canción de autor nos comenzos do século XX.

EXPEDIENTE OCULTO presentou a esta II Mostra unha canción que é un claro exemplo do que estamos a dicer. O seu tema “Quien dice lo que es terrorismo” mostra ven o que é a canción de autor. A incisiva denuncia da crueldade e estupidez da máis hipócrita e estupida das guerras, amosa claramente como a canción pode ser creada para analizar, denunciar e atacar unha das peores lacras da humanidade: A GUERRA.
E queremos suliñar que este tema, o pacifismo, e un tema recurrente na historia da canción de autor desde Woody Guthrie a Pete Seeger, desde Dylan a Billy Bragg.
Expediente Oculto fixo o seu primeiro concerto nesta mostra, esperamos que sigan regalándonos moitas boas cancións como as que aquí presentaron.


De Días Descalzos

Como se agita un beso
Que arrastra entre los labios el aliento,
La voz y la saliva
Un golpe de silencio a la deriva
La resaca de un sueño
Pasando de puntillas

Paran en mi puerta los días descalzos
La dejan abierta callando y cantando
La música llevan los días descalzos

Caída de un acorde
Salida no se sabe bien de donde
Como la huella tragada por la arena
Con el secreto que olvida la marea
Que unas veces se esconde
Y otras te encuentran

Paran en mi puerta los días descalzos
La dejan abierta callando y cantando
La música llevan los días descalzos

La música escapada
Casi desnuda volvía la mirada
Yo sueño que la alcanzo
Descalza la música me canta
El silencio que guardan
Estos días descalzos...

Paran en mi puerta los días descalzos
La dejan abierta callando y cantando
La música llevan los días descalzos


Na mostra anterior tamén pasaron á final, e hoxe temos a sorte de que estean novamente aquí.Esperamos volver a velos na terceira mostra.
Existen moitas formas de facer cancións. Nesta final temos un exemplo de esa variedade, pero sempre precisaremos dun oasis no que repousar.
A música de DÍAS DESCALZOS é ese oasis.Eles fan o que poderíamos chamar “POP de cámara”, elegante e armónico.
Boas voces, boa música e boa xente. Qué máis se pode pedir?

"Creación, mantemento e destrucción"

De Sireno

Canción do Eu:
Eiquí, nesta terra, rodeado de pedra, auga e vento, eiquí transcurren, eiquí viaxan, as lembranzas, as vivencias dos días, dos anos, comigo e co todo.
Canción do Neno:
Máis rápido, roda! Salta os regatos! Ataxa o terraplén! Veña! Agora arriba! Cara o curuto! Agora baixemos, baixemos ata o me uval! Rápido! Ó máis profundo! Ó meu fogar!
Canción do Morcego:
O morcego atravesa a noite por primeira vez, dum extremo ó outro, esquivando as rochas, as intrincadas pasaxes, os recodos e, as testas, que, entre atónitas e asustadas diríxense cara el. Esvaécese na escuridade, aproveitando a esencia do aire, para así serrar incertidume nas nosas mentes. Mentres, ficamos quedos, os ollos na noite. Fascinados.
Canción do Non:


Canción de Correr:
Unha alanzada. Aire. Outra alanzada, máis aire, máis folgos. Máis rápido e máis lonxe. Levádeme pernas! Xa non Quero ver máis curatos, máis vales nin máis noites! Xa non Quero falar delo! Só Quero, correr.

Canción do Enfado:
Móvete! Deténte! Iso máis arriba! Aquilo máis abaixo! Ti cala! Ti fala! Agora movédeos, movédeos, movédeos! Non o esquezades! Se parásedes, morreríades! Non poderiades estar quedos! Non daríades vivido.
Canción do Axetreo:
Raudos rapaces! Traballade sen descanso ate que o Sol desapareza! Ata que o próximo día naza! Inda mellor ilusos! Non pensedes noutro día!
Canción do Mar:
Vivo…Vento…Indómito…Sol…Traizoeiro…Ceo…Inmenso…Horizonte…iso é…
Add libitvum



A proposta musical que presentou SIRENO a esta II Mostra de Canción de Autor, parecenos a máis arriscada e novedosa.
Hai anos que o vemos evolucionar e estamos convencidos de que chegará a facer cousas que nos sorprendan a todos.Levounos dous anos convencer a Rubén para que se presentara a UTOPÍA SON.
É reacio, tanto como nos, a todo isto dos premios.
Agradecemoslle que ao fin soubera ver que isto de ter que elexir é un dano colateral do noble intento de tratar de potenciar a creatividade na canción e a música na Galiza.Un pequeno esforzo para que músicos como el non teñan que irse do país para aprender e facer música.



Oconcerto dos gañadores foi o sábado 25 de agosto ás 23´30 h. no Café UF de Vigo








No hay comentarios: